Saxofoniste/componiste Angelika Niescier, geboren in Polen (Stettin, 1970) en inmiddels woonachtig in Keulen, behoort tot die groep van muzikanten die ertoe bijdragen dat de contouren van de Europese jazz zich steeds hernieuwen, ze is een artiest met een missie, vol energie met een rijk palet aan klankkleuren en een virtuoze techniek. Over pianist, organist, componist en orkestleider Alexander Hawkins (Oxford, 1981) kan ongeveer hetzelfde worden gezegd, ook hij behoort tot de grensverleggers in de jazz en evenals Angelika speelt hij vaak solo of in duo vorm. Het recente werk van beiden verscheen op het iconische label Intakt gespecialiseerd in avant-garde jazz.

Ze hebben elkaar ontmoet alweer enige jaren geleden in een trappenhuis tijdens het Berlin Jazz Festival, zij was op weg naar het podium om op te treden met haar quintet en hij had eerder opgetreden met trompettist Wadada Leo Smith. Hawkins was dol op haar sound en zij was “hooked” na het beluisteren van zijn solo album. Deze wederzijdse bewondering groeide uit tot een samenwerking die leidde tot vele duo concerten door heel Europa. En dat heeft tenslotte geleid tot dit album “Soul in plain sight”. Alle muziek is van hen beiden met uitzondering van ”Arhythmsongy” een favoriet van Hawkins geschreven door Muhal Richard Abrams. “Un:tamed”, “Nexus” en “Tar’ai” zijn van Niescier en “Scops” en “As hemispheres at home” van Hawkins.

De samenwerking van deze twee avant- gardisten, zo moet het etiket voor deze muziek toch luiden, is als een symbiose tussen twee gelijkgestemde en toch verschillende jazzfenomenen. Ze zijn in staat om elkaar perfect aan te vullen zonder hun eigen identiteit te verliezen, het resultaat is een spannend en uitdagend muzikaal album dat boeit van de eerste tot de laatste minuut. “Het is als mens tegen machine” zegt Niescier in het cd boekje “De andere probeert door te breken, maar moet zich uiteindelijk overgeven”, een muzikaal gevecht als het ware. Haar bereidheid om buiten het podium zich kwetsbaar op te stellen, bezig met flarden van een concept uit te werken op de piano, bezig om een sfeer te scheppen die zij zelf noemt John Coltrane’s “Search for it”.

Het muzikale samenspel van Niescier en Hawkins luistert als een perfect samenspel tussen twee aan elkaar gewaagde muzikanten, waarbij de ene keer de ene en dan de andere het voortouw neemt waarna er een directe reactie volgt, kortom een spannend spel dat kenmerkend is voor de moderne hedendaagse jazz. In het nummer “Nexus” brengen ze een muzikaal eerbetoon aan alles wat zwarte Amerikaanse componisten en improvisators hebben ontwikkeld, ze doen dat middels bebop lijnen en Coltrane changes die overlopen in hun eigen stijl, uitermate knap gedaan. Zo staan er nog veel meer juweeltjes op dit album, ik nodig iedere jazzliefhebber uit om te gaan luisteren en hopelijk tot dezelfde conclusie te komen!

Jan van Leersum.